Ljudsko lice je jedinstveno, kao što ne postoje dva ista otiska prsta, tako ne postoje ni dva identična lica. Kada bi svi izgledali isto, svijet bi bio prilično dosadan.
Na sreću, svako ljudsko lice ima svoje jedinstvene crte, a za to možemo da zahvalimo evoluciji. Prema novoj američkoj studiji, evolucija je podarila čovjeku posebne crte lica, jer je za ljude važno da mogu da prepoznaju druge i da budu prepoznati.
“Da svi izgledaju više manje isto nastao bi opći haos“, kazao je koautor studije dr. Michael Sheehan sa Kalifornijskog Univerziteta. “Bilo bi zaista teško razlikovati članove porodice, kolege s posla, prijatelje i komšije od potpunih stranaca. Naravno, bili bismo u stanju da shvatimo ko je ko nakon kraćeg razgovora, ali kako bi to bilo naporno”, dodao je on.
Tokom istraživanja, Sheehan i njegove kolege su proučili podatke tjelesnih pregleda bijelih i crnih muškaraca i žena u vojsci iz 1988. Naučnici su se posebno bavili razlikama u crtama lica, poput razmaka zjenica i širine nosa, i zaključili da oni variraju daleko više od razlika zapaženih na drugim dijelovima tijela, kao što je, na primjer, dužina ruku.
Najviše varijacija zabilježeno je u tzv. “trouglu” koji čine oči, nos i usta. Ustanovljeno je, također, da se svaka crta lica razlikuje nezavisno od drugih. Naime, ne postoji nikakva veza između razmaka očiju i širine nosa.
Rezultati studije sugerišu da su facijalne varijacije proizvod prirodne selekcije. Istraživači su analizarali i varijacije u genomima više od 1.000 ljudi širom sveta. Posebno su proučili genetske oblasti vezane za oblik lica i otkrili da postoji više varijacija unutar tih oblasti u poređenju sa genima koji određuju druge karakteristike, poput visine.
Nisu samo ljudi razvili distinktivna obijležja, koje naučnici nazivaju “identitetskim signalima”, kako bi se razlikovali u masi. I druge životinje se, poput osa, međusobno razlikuju po liku, dok se druge pri raspoznavanju oslanjaju na specifični zov, miris, šare, itd. Identitetski signali pomažu životinjama da odbrane svoju teritoriju i ispolje dominaciju, objašnjavaju istraživači.
“Naravno da ljude prepoznajemo i po drugim osobinama – njihovoj visini, stasu. Međutim, smatramo da je lice dominantan način da se ljudi identifikuju“, zaključio je Šihen.
