Održana je prva javna rasprava o Nacrtu zakona o hraniteljstvu. U ovom zakonskom rješenju, između ostalog, uvode se neki novi, do sada nepoznati, oblici udomiteljstva, te se uspostavljaju jedinstveni kriteriji edukacije udomiteljskih porodica. No, poteškoće prilikom usvajanja i dalje ostaju problem.

Sa dvadeset i pet, Meliha je poželjela napuštenom dijetetu obezbijediti dom i porodicu. Tu želju ostvarila je tek osam godina kasnije. Vrijeme koje je potencijalni usvajatelji provode na listama čekanja, djeca provode u domovima.

“Ljudi obično misle da trebaju doći u određenui starosnu dob. Međutim, zakonska regulativa je takva da aplicirati trebaju što mlađi parovi“, rekla je Meliha Zulović, usvojiteljica.

U 2014 godini, evidentirano je 135 djece bez roditeljskog staranja. Od 2009 do 2014 je zabilježen porast djece u ustaniovama. Dok je taj broj u 2009 iznosio 786, do 2014 se povećao na 1008. Međutim, samo 27 djece je usvojeno.

Razlog zbog kojheg minimalan broj djece ustanovu zamijeni porodičnim okruženjem je zakonski okvir.

“Obrazloženje centara za socijalni rad je to da nema dovoljno djece koji ispunavaju zakonske uvjete. I kad se desi da je biološki roditelj potpisao saglasnost za odricanje od prava, onda postoji dug spisak usvajatelja koji čekaju godinama na neko dijete“, ispričala je Zulović.

To nije jedini problem sa kojim se suočila Meliha. Na federalnom nivou nema jedinstvene baze podataka o potencijalnim usvojiteljima.

“Može vam se desiti da ste vi niz godina na nekoj listi čekanja u nekoj od saraJEVSKIH OPŠTINA, a da istovremeno aplicirate u nekom drugopm kantonu, gradu i opštini, kao što se u našem slučaju desilo.”

Udruženje usvajatelja koje je Meliha pokrenula da bi i drugoj djeci olakšala dolazak do doma, trebalo bi pomoći i drugim usvajateljima u borbi za administrativnim preprekama. No, za sada je problem zakon, manje na strani napuštene djece, a više na strani bioloških roditelja.

N1 pratite putem aplikacija za Android | iPhone/iPad | Windows| i društvenih mreža Twitter | Facebook.